|
Juni 2011
samen en apart
Onderweg naar de afsluiting van het seizoen en de afsluiting van de cursussen Voelend Dansen nog even een lekkere
eindspurt.
Om dan een goede, lange zomer in te gaan en dan te zien wat er daarna weer gaat ontstaan.
Het eerste idee is er (toch) al weer:-) een workshop over 'samen en apart'.
We geven ons over en zullen zien of het vorm krijgt in het najaar.
Fijn om je nog te zien bij het onderstaande,
En een goede zomer !
Sebas en Annemieke
|
|
Mei 2011
Overgave….
Overgave aan t leven, aan de cyclus van een begin en van een einde.
In juni 2007 hebben we de eerste cursus Voelend Dansen gegeven. Dat was voor mij een bijzondere ervaring. Het was
lang geleden dat ik voor een groep had gestaan en toen ging het om cognitieve kennis overdracht. Nu stond ik voor een groep, met een relatief
onbekende partner, en probeerde ik de mogelijkheid te bieden om meer bewustzijn te krijgen in persoonlijke patronen met dans en beweging.
In vier jaar tijd heb ik en hebben we samen een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Een persoonlijke ontwikkeling en een ontwikkeling en verdieping
van Voelend Dansen.
En… in de loop van dit jaar werd mij steeds duidelijker dat mijn focus veranderde, wegdreef van Voelend Dansen.
Hoeveel plezier ik ook nog steeds had in de lessen, soms werd het ook een opgaaf en dat was het nooit geweest.
Ik heb tijd nodig gehad om dit te herkennen, om te erkennen dat het tijd was/is voor iets anders, dat er een einde komt aan 4 prachtige
en bijzondere leerzame en dankbare jaren van Voelend Dansen.
Het is erg fijn om niet volledig te hoeven stoppen, we blijven af en toe workshops geven (in juni en juli alweer), maar de wekelijkse
lessen stoppen aan het eind van ‘Overgave’. Dat voelt als een opluchting en als jammer. Overgave aan t leven, aan t einde en ruimte
maken voor een nieuw begin… om me daar dan weer helemaal aan over te geven…
Annemieke
Overgave….
Overgave aan het nu, aan wat is, aan vertrouwen in wat komt.
Vanuit een ander vertrekpunt dan Annemieke (ik gaf al een aantal jaren solo danslessen) ben ik destijds in het Voelend-Dansen-avontuur
gestapt, niet wetend waar het toe zou leiden. Dat de samenwerking van 't begin af aan al ons zo makkelijk afging, was een groot kado. Het
gaf me veel mogelijkheden om vanuit een 'open ja' initiatieven te verwelkomen en samen te onderzoeken.
Na 3 series van VD-lessen rondom 'overgave' is dit onderwerp voor mij nog steeds een zoektocht. Waarom is het leren 'leven in overgave'
eigenlijk voor mij belangrijk? Is het, omdat de werkelijkheid vrijwel altijd anders loopt, dan ik me bedenk, dan ik zou willen? De verleiding
is bij mij namelijk groot, om dan te vervallen in slecht humeur; iets dat me geen goed doet, en de situatie zelden verandert. Soms oefen
ik in het actief mijn humeur positief houden (nl.: door te doen alsof, voel ik me na een tijdje al beter - en dit vraagt alertheid), wat
met helpt om actie-mogelijkheden te blijven zien om met de feitelijke situatie om te gaan - en niet vast te houden aan de bedachte situatie.
"Met de feitelijke situatie óm gaan = er aan overgeven"? Ik weet het niet, maar ik blijf onderzoeken.
Dit wordt voorlopig de laatste keer om dit in deze vorm met Annemieke en een groep te onderzoeken mbv. oefen-ervaringen.
Dat zal ik zeker gaan missen; en het geeft me ook kansen voor iets nieuws. Nog niet wetend hoe ik volgend jaar m'n solo danslessen ga voortzetten;
slechts vage ideeën en veel onzekerheden. En toch mag ik vertrouwen, dát er iets uit komt, en dat dat hoe dan ook goed zal zijn
-zelfs als ik het nu nog niet kan 'zien'. Hé, dat lijkt wel een oefening in overgave! ;-)
Sebas
|
Maart 2011
mannelijke kant, vrouwelijke kant
De wereld is volop in beweging. Oude bolwerken van macht en overheersing lijken te gaan breken. Hele volken hebben te gaan leren hoe het
is om in vrijheid te leven, om oude pijn, verdriet en angst achter zich te laten, om uit te zoeken hoe je dat doet, hoe je je eigen verantwoordelijkheid
hebt te nemen. Op weg naar 2012 is het voor hen, maar ook voor velen bij ons, zoeken naar een nieuwe balans. Een balans tussen leven vanuit
verstand en leven vanuit het hart. Een balans tussen mannelijk en vrouwelijk.
Maar hoe vind je een balans als je nooit vanuit je hart hebt geleefd of nooit vanuit je mannelijke of vrouwelijke kant? Mijn idee
is dat je eerst die onbekende kanten hebt te ontdekken en te onderzoeken, voor je maar kan denken over een balans. Maar waar vind je de mogelijkheden
om hiermee te experimenteren en te oefenen?
Voor vrouwen die het gevoel hebben te weinig hun vrouwZIJN doorleefd te hebben om het werkelijk in een gezonde balans te kunnen brengen met
het mannelijke in zichzelf en in hun relaties is hier je kans…. :-)
Een cursus van 7 woensdagavonden om te onderzoeken, experimenteren, wat niet meer dient los te laten en te genieten van wat er
wel dient.
En een weekend om thuis te komen in zachtheid, in en bij jezelf en bij andere vrouwen, bij je eigen wortels. Om, als je dat wilt
in zachtheid oude pijn los te laten. Om, alweer in zachtheid, ‘heel’ en ‘vol’ vrouw te kunnen worden.
Wees welkom!
...Ennu voor de mannen….
Welk deel heb jij te onderzoeken? Je hart, je rede, je ‘nieuwe’ mannelijke kant, je vrouwelijke kant?
Als er een groepje mannen is die hun vrouwelijk kant graag wil onderzoeken… ik help jullie daar graag bij. Als je een verlangen hebt
daarnaar, laat het me weten.
Als je je mannelijke kant hebt te onderzoeken: zoek elkaar op, maak groepen, doe mannendingen, onderzoek wat dat met je doet,
waar dat raakt, hoe je het anders zou willen doen en deel, deel, deel, van elkaar leer je het meest.
Succes, Annemieke
januari 2011
Groei en balans
Een heel goed 2011 gewenst.
Dat het een mooi jaar mag zijn van groei en balans, van innerlijke rust en beweging, van dankbaarheid en hoop.
Bijna automatisch blik ik terug tijdens de kortste dagen van het jaar en de overgang naar het nieuwe kalender jaar.
In het 2de deel 2010 is het me (eindelijk:-)) gelukt om een balans te vinden in werk en privé. Met als extra kadootje
was dat ook nog financieel in balans. Dat is na mijn zoektocht van jaren, een groot goed, waar ik erg dankbaar voor ben.
Nu komt het nieuwe jaar, met daarbij, door het succes van vorig jaar, veel nieuw werk. Meteen gaat het dan weer spelen:
Hoe de balans goed te houden?
Wat wel en wat niet?
En kan ik meer dragen dan ik deed zonder dat het zwoegen wordt?
En dat er misschien een kans is dat het wel energie/voeding geeft om meer te dragen?
Als het de juiste dingen zijn…
En als ik het op de juiste manier draag…
???
Kortom vragen en uitdagingen genoeg.
Die ik graag weer met jullie oefen in de komende korte cursus 'dragen'.
Ik hoop je daar te zien.
Annemieke
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Moed en vertouwen
Ook ik heet jullie welkom in dit nieuwe jaar; een jaar waarin ik je moed er vertouwen gun: een duo, waar ik ook zelf
mee van start ben gegaan.
Wie weet vind je de moed om de proefles in Utrecht, of de workshop in Driebergen mee te doen; wie weet gun je jezelf het vertrouwen dat je altijd
wel je grenzen zult kunnen aangeven, en dat je uiteindelijk wel weer zult weten waar boven en onder ook al weer waren.
Sebas
|
november 2010
"Kiezen…het zal je maar gebeuren"
Kent u die uitdrukking....? *)
In de veelheid van ons bestaan valt er regelmatig veel te kiezen. Soms is 't heel makkelijk, soms veel lastiger.
Zal ik opstaan, of me nog een keer omdraaien? Wil ik een koekje, een bonbon, of zal ik nog even wachten? Ga ik naar het bos of zal ik de
was doen? Ga ik het gras maaien of op vakantie? Of: Begin ik iets nieuws in mijn leven, of kies ik voor veilig en vertrouwd, en modder ik
nog maar wat door met wat ik al jaren doe?
Keuze genoeg.
"Die Qual der Wahl" zeggen de Duitsers: de kwelling van het kiezen uit vele mogelijkheden.
Of wil je iets meer ervaren over hoe jij kiest; over wat in jou eigenlijk kiest.....
Kom je kiezen - hier valt niets te verliezen
Sebas
*) met dank aan dominee Gremdaat/Paul Haenen
|
oktober 2010
Thuiskomen en Loslaten…
Mijn focus begint zich steeds meer te richten op 'thuiskomen', op het weekend dat ik ga geven in oktober. Bewust bezig zijn met hoe ik thuis
ben ik mijn eigen lijf op dit moment, wat mij (aan)raakt, waar ik door gevoed word, en het leven in en vanuit mijn bekken.
Daardoor merk ik dat er meer vormen en nivo's van 'thuiskomen' zijn.
Door opstellingen in juni en afgelopen zondag merk ik ook dat ik, anders, maar ook meer thuiskom. Door in verbinding te komen met mijn voorouderlijnen
en verstikkingen en pijnlijke gaten daarin te helen.
Zo bezig zijnde met 'thuiskomen', kwam ik ook een workshop van een architect tegen over thuiskomen en je thuis voelen in je eigen huis. Ook een
heel wezenlijk ding.
Een ander ding over 'thuiskomen' is dat je er soms de tijd voor moet nemen, tijd voor vrij 'moet' maken om te voelen hoe het met je is en wat
je nodig hebt om thuis bij jezelf te kunnen komen.
Een groot kado is het voor mij om het weekend 'THUISKOMEN' te geven op een plek waar ik me thuis voel. Waar ik me gedragen en ontvangen voel.
In het huis en de schuur van mijn tante, die, samen met mn andere tante en mn nicht ook voor de catering en de bedding om de workshops heen zorgen.
Hoe heerlijk is het zelf gedragen te worden en zo andere vrouwen te ontvangen en een bedding te scheppen om thuis te komen bij zichzelf.
Soms is er om thuis te kunnen komen ook iets dat je los te laten hebt. Soms heb je t gevoel dat je wat in de weg zit, soms heb je niet eens door
dat er iets vast zit en merk je dat pas als je hebt losgelaten.
Ook loslaten is er weer in veel vormen en op verschillende nivo's. In de workshop in Driebergen gaan wij dat eens lekker op fysiek nivo doen.
Ik kijk er nu al naar uit :-)
Annemieke
|
september 2010
modderpoel
Start van het seizoen. De komende workshops voorbereiden.
Vaak doen we dat op Gravingen, een mooi veen-natuurgebied bij Utrecht. Al wandelend over de plankiers, of over het trilveen krijgen we
vaak onze inspiratie voor lessen/workshops of voor nieuwe plannen.
Gister waren we er weer, en deze keer kwamen we op één van die paadjes een modderpoel tegen....
... tja...
er in dus! Dat snap je wel.
Heel langzaam, om alle sensaties goed te kunnen voelen: de koelte; de druk; het zuigen bij het terugtrekken van een been; het persen tussen
je tenen; het gedril van het hele bad, als de ander beweegt; de slurpende geluiden (en daarbij mochten we alle gedachten die langs komen,
dat modder vies is gewoon weer laten gaan)....
De modder was zó dik, dat je je ledematen alleen héél langzaam kon bewegen - des te sneller hadden we bedacht wat
we de komende workshops zullen gaan doen ....
Sebas en Annemieke
|
|
juni 2010
Overgave….
Zucht…
'Dat is voor mij een interessant thema' heb ik veel gehoord de laatste weken.
Zo ook voor mij, soms, en soms ook niet meer. K heb de laatste jaren veel geoefend met overgave. Met name met overgeven aan hoe het leven
is, dat vooral als het tegen zit, of niet gaat zoals ik zou willen dat ik me kan stoppen met weerstand, frustratie, onmacht en me overgeven
aan wat er wel is.
Wat ik daarin gemerkt heb is dat de eerste stap van overgave een keus is. Als je besluit je over te geven aan het moment, de situatie zoals
die is, heb je de eerste stap gezet. De eerste stap, want alleen met de beslissing ben je er niet. Het vraagt een voortdurende alertheid
om open te kijken of je jezelf nog steeds overgeeft, of dat je jezelf (bewust of onbewust) toch 'saboteert'. Saboteren door toch je frustratie
energie te blijven geven, in je onmacht te blijven hangen, of juist saboteert door (bewust of onbewust) niet te kunnen accepteren dat het
mooie/grootste wat er plaats vindt echt helemaal voor jou is, dat jij dat waard bent.
En soms duurt het een tijdje eer je zelf in de gaten hebt DAT je aan het saboteren bent. En dan is het weer zoeken in hoe je je eigen sabotage
kunt stoppen. Om je daarna weer over te geven…
Zo is het voor mij altijd weer een overgave, om helemaal los te laten hoe het loopt met de inschrijvingen. Om naar iedereen die interesse
toont, aan te sporen om zelf onderzoek te doen of de cursus op de juiste tijd komt of dat het angst is die 'saboteert' om deel te gaan nemen
en je over te geven aan wat de cursus bij je los maakt. Het ligt bij mij zo vooraan om mensen onze mooie cursus in te praten ;-)
Ik heb namelijk zo graag volle groepen…
In januari hebben Sebas en ik gesproken over hoe het is, hoe het gaat en hoe we volgend seizoen zien voor Voelend Dansen en VanBinneninBeweging.
Een van de dingen die daar uit kwam, was dat ik graag met grotere groepen zou werken en vollere cursussen zou willen hebben.
We zijn (nog steeds) aan het kijken op welke stappen wij invloed hebben, om de groepen voller te krijgen (PR, intenties, onze eigen saboteurs,
de recessie?) en eigenlijk volgt daarna en tegelijkertijd de overgave. Overgave aan alles waar we geen invloed op hebben. En vertrouwen.
Vertrouwen in de kwaliteit van Voelend Dansen en dat de kwaliteit van ons gezien wordt en genoten wordt.
En een van de dingen die al naar ons toegekomen is, is de avondworkshop die we op het EigentijdsFestival mogen gaan geven in de grote hal:
300 tot 400 mensen… dat is dan meteen wel weer heel erg veel... ;-)
Nu nog een leuke volle groep op woensdagavond met 'overgave'…
Ik geef me over en wacht af wat er komt.
Annemieke
|
april 2010
Huidhonger?
Het enthousiasme van de deelnemers van de vorige weekenden EN ons eigen plezier om een weekend lang zo intens met een groep bezig te zijn,
heeft gemaakt dat we voor de derde keer 'HUIDHONGER' gaan geven.
We zijn er ooit mee begonnen, omdat we in ons eigen leven merkten, dat we ons dansen/contactimprovisatie gebruikten, om onze behoefte aan
aanraken te vervullen.
Van daaruit hebben we 'persoonlijk' onderzoek gedaan.
En we hebben gelezen dat ook wetenschappelijk veel hierover bekend is. Bij allerlei soorten wetenschap EN bij gewone mensen.
Annemieke en Sebas
maart 2010
Vrouw zijn, man zijn
Vrouw zijn, man zijn, vrouwelijke en mannelijke eigenschappen. Een groot deel van mijn leven heb ik nauwelijks stil gestaan
bij deze thema's en hoe dat voor mij was.
Toen ik me er meer bewust van werd merkte ik dat ik veelal op 'mannelijke energie' leefde (op doen) en dat deed ik dan
wel weer vooral tussen vrouwen (in de zorg).
In de jaren daarna ben ik vooral mijn vrouwelijke energie en vrouwZijn gaan onderzoeken. Daarbij kwam ik vele manieren
tegen om naar vrouw zijn te kijken en te onderzoeken: de ontembare vrouw, godinnen in de vrouw, maar waar ik me het meest bij verbonden ben gaan
voelen is de '7 aspecten van vrouwZijn' die ik in een boek tegenkwam (de Wilde Vrouw, de Moeder, de Krijgsvrouw, de Liefhebbende Vrouw, de Kunstenares,
de Koningin, de Priesteres).
Heel bijzonder want het boek zelf en de 'trucjes' die daarin als handvatten gegeven werden vond ik helemaal niets. Voor mij zitten er geen manieren
of trucjes bij. Het gaat erom om ze te onderzoeken, ontwikkelen en omvormen in wie je bent.
De laatste jaren heb ik op vele manieren deze aspecten in mij onderzocht. Veelal onder de vrouwen en in vrouwengroepen,
soms met individuele mannen. In weer werken als verpleegkundige (vanuit ZIJN). In samenwerken met een mannelijke partner (Sebas)
Het jongste experiment is met mijn hele vrouwZijn en alle aspecten van haar in mij (inclusief de schaduwzijdes) werken in een mannenwereld.
Een geweldige uitdaging, die ik met plezier ben aangegaan en nog aanga en die in eerste instantie vooral bij de mannen veel verwarring heeft gegeven.
Maar alles went op den duur… :-)
Des te meer kijk ik er naar uit om weer samen met vrouwen deze aspecten dansend te gaan onderzoeken en meer volheid te
geven.
Wees welkom!
Annemieke
|
januari 2010
makkelijk en vloeiend
Ik heb voor het komende jaar het motto 'makkelijk en vloeiend' gekozen. Om te kijken of ik hiermee meer balans kan
brengen in alles wat ik 'moet' en 'wil'. Tijd en ruimte voor mezelf, mijn eigen ontwikkeling, naast moeder zijn, zorgen voor brood op de
plank, en dan ook nog met iets wat er werkelijk toe doet, en alles wat ik doe ook met mijn volle aandacht en energie doen.
Al jaren ben ik aan het zoeken naar hoe ik dat toch voor elkaar krijg.
Erg leuk dus om te starten dit jaar met de korte cursus dragen, opnieuw zien, herinneren en ervaren, dmv ervaringen van de cursisten, hoe
ik dat deed, doe en ga doen.
In mijn favoriete boek ('de illusies' van Richard Bach) staat : U onderwijst het best, wat u het meest te leren hebt.
Dus dat belooft wat! :-)
Annemieke
|
|
nog een keer
januari 2010
cursus "dragen"
Sint achter de rug, kerst komt eraan, dan ook nog oud en nieuw. Drukdrukdruk… Boodschappen, kado's borrels,
etentjes enzo…
Zucht, steun, pffff of vind jij het leuk en beregezellig deze tijd?
Hoe ga jij om met deze drukte? Zie je er bij voorbaad al tegen op en wordt t dan nog meer zwoegen? Zeul je sjouw je jezelf erdoorheen,
of kan je t nemen en dragen zoals t komt en er van genieten?
Annemieke
|
november 2009
Kiezen
In de veelheid van ons bestaan valt er regelmatig veel te kiezen. Soms is t heel makkelijk, soms veel lastiger.
Een tijdje terug keek ik er naar uit om te gaan dansen op zondagochtend (ja diezelfde ochtend waar Sebas de vorige keer
over schreef).
Ik had een pittige week achter de rug. Vol en met veel intensiteit en emoties. Vooral mijn kinderen vroegen veel aandacht en als ik dan eindelijk
in m'n grote stoel kon zakken ergens rond half 11, was ik te moe om nog contact te zoeken met mensen die me na staan. Terwijl ik wel veel behoefte
daaraan had. Om m'n verhaal kwijt te kunnen en me te laten steunen.
Dus keek ik uit naar de zondagochtend waar zeker een aantal van die mensen aanwezig zouden zijn.
Maar naar mate de zondag naderde ging m'n lichaam protesteren. M'n lichaam wilde niet, ging op slot rond Mn middenrif. En ging steeds harder NEE
zeggen, M'n middenrif draaide zich zelfs om om weg te lopen.
Wat te kiezen?
Gaan dansen om me te laten steunen en me te voeden met de aandacht van degenen die me lief zijn of luisteren naar mijn lichaam.
Ik koos voor t laatste…
Huilend reed ik naar een prachtig stukje natuur, waar ik altijd naar toe ga als ik aan de grond zit, uitgeput en verdrietig dat ik niet kon gaan
doen wat ik wilde en nodig had, omdat mijn lichaam dat niet wilde. Op die prachtige plek maakte ik een voelstop…
Ik was moe tot in Mn botvlies; t sloeg wit uit en was strak van te weinig voeding, Mn borstkas was helemaal hol en leeg van vermoeidheid en t
zoemde in Mn hoofd.
Ik heb daar geslenterd, gemediteerd, I Tjing geworpen om me een idee te geven hoe met de situatie waardoor ik uitgeput was geraakt t beste om
te gaan en langzaam kon ik weer genieten van de prachtige natuur en de heerlijke nazomerzon. Heel langzaam voelde ik mezelf weer opladen, heel
langzaam werd Mn botvlies weer kleurloos en zacht omhullend. En terwijl ik op Mn rug lag bij een vijver, omhuld door een overvloed aan mooie calendula
, kwam er een vuurjuffer op Mn hart zitten. T voelde als een zachte liefdevolle aanraking, waardoor ik energie en voeding op kon zuigen. Hij bleef
wel een kwartier zitten en daarna kon ik weer blij zijn, met de koestering die ik mezelf kon/kan bieden om daarna het leven weer aan te kunnen.
De hele dag heb ik buiten doorgebracht, ademend, Mn borstkas maar blijven vullen met energie. De maandag daarna kon ik nog voelen dat ik voorzichtig
moest doen. Maar de rest van de week heb ik een overvloed aan energie gehad. En nog steeds, weken later voel ik me stukken energieker dan ik me
lange tijd gevoeld heb.
Annemieke
|
oktober 2009
Met m'n humeur op pad
mijn humeur is welkom
hoe het ook is
vandaag probeer ik mijn humeur te omarmen
en te vertouwen dat het in beweging komt.
- geen garantie op de uitkomst -
Ken je dat......
ergens heen gaan om iets leuks te gaan doen (dansen of zo - ik noem maar wat) en onderweg merken dat je helemaal geen zin heb.....
Wat te doen...
Afgelopen zondag had ik het weer.
Op weg naar een dansochtend met veel mensen, waar ik zelf lekker wilde gaan dansen. Op de fiets merkte ik het al: helemaal geen zin. En
vooral niet om me te gaan haasten.
... gelukkig merkte ik wat er gebeurde, en kon ik me een eender proces herinneren:
Zo ging ik in het vertrouwen en in het proces: van a c c e p t e r e n dat ik geen zin heb,
en w e t e n dat dat vrijwel altijd verandert, als ik langzaam mezelf in beweging breng. Niet haasten, niet doen
alsof ik een goed humeur heb, vooral niet gezellig doen naar andere mensen.... alleen maar zorgen dat ik bij mezelf blijf, dat ik mijn humeur
omarm, maar tegelijkertijd me er niet door laat verlammen.
Ik ging in beweging. Heel langzaam. Veel tijd nemen voor de warming-up. Niet het ritme van de anderen hoeven volgen. En nog niet in kontakt
hoeven gaan met anderen - ik had vooral eerst mijn eigen lijf te voelen en daarmee nog meer in kontakt te komen.
En inderdaad, na vrijwel een vol uur zo in beweging te komen, stapje voor stapje te merken dat ik steeds een klein-beetje-meer-energie begon
te krijgen, kwam zo ook vanzelf steeds meer z i n om te dansen om de hoek kijken.
Hoefde ik het niet meer te d o e n en kwam er steeds meer een stroom op gang waar ik alleen maar op hoefde aan te
haken...
En zo had ik dan toch een prachtige dansochtend, met het tweede uur veel plezier en energie en leuke ontmoetingen...
Ik schrijf deze inspiratie bij deze mailing, omdat ik je wil uitnodigen om in jouw leven jouw lastige stukjes,
die we allemaal van tijd tot tijd tegen komen, te omarmen en langzaam in beweging te zetten. En van daaruit te vertrouwen dat het altijd
wel
e r g e n s heen beweegt. Zo kun je je laten verrassen door wat er komt, en kan zelfs een ochtend met een slecht humeur
een mooie ervaring worden...
Sebas
|
|
