Contact & Consent

Grenzen en respect

In een les mag je altijd je grenzen aangeven – wat je kunt, wat je wilt, wat voor jou OK is. Aangeven aan je partner en aan de docent.
Altijd.

Contact-Improvisatie kan soms uitdagend zijn. Zowel qua fysieke mogelijkheden, als bij het omgaan met dans-ontmoetingen met anderen. Dit vraag wederzijds respect en zorgvuldigheid. En ook oefening in zelfrespect en zelfvertrouwen.

Grenzen leren aangeven is een belangrijk onderdeel van Contact-Improvisatie. Dat kan met lichaamstaal, maar mag ook altijd met woorden. En onbeholpen woorden zijn dan ook OK.

Aanraken is niet vanzelfsprekend

Ik ga er niet van uit dat iedereen in een les of jam vanzelfsprekend overal aangeraakt wil worden. Ook al doen we aan “Contact-Improvisatie”.

Het zorgvuldig aftasten van wat voor je danspartners OK is, is belangrijk om te doen en om te blijven oefenen. Wetend hoe moeilijk het soms is om een grens aan te geven. Lichaamstaal lezen kan soms lastig zijn, en wishful thinking kan het zicht makkelijk vertroebelen. As ik je niet zeker weet of iets klopt, kun je ook vragen, “is dit OK?”

In de lessen is er veel aandacht voor de warming-up. Dat dient vooral om je lichaam te laten ervaren wat het vandaag kan en wil. Je mag dat altijd ook op je eigen manier doen, of meer tijd daar voor nemen dan de rest.

Ook als je met een partner werkt kun je altijd even pauze nemen; je hoeft niet eens uit te leggen of te weten waarom je dat nodig hebt. Misschien wel om even te voelen hoe het met jezelf gaat – fysiek, qua emotie of qua energie. Geef dat wel even door aan de docent, zodat die eventueel voor je partner kan zorgen. Je kunt ook naar een alternatief voor een oefening vragen, of als dat lukt je partner je behoefte bij deze oefening vertellen.

Meldt vooraf eventuele aandoeningen/beperkingen of andere zaken die mogelijk van belang kunnen zijn aan de docent; die kan daar ev. rekening mee houden. Desondanks blijf je zelf verantwoordelijk – voor het bewaken van je grenzen, maar ook voor je plezier.

Misschien helend, maar geen therapie

Hoewel Contact-Impro helend en verzorgend zou kunnen werken, zie ik het niet als therapie. Daar kan in een les of jam ook geen bedding voor worden geboden.

Het gebeurt vaak genoeg dat in een les of jam mensen geraakt worden door de dans of een oefening, en dat er emoties komen. Er wordt ruimte en veiligheid voor emoties geboden, zodat deze er mogen zijn en ook weer kunnen doorstromen. Soms kan de docent eventueel wat steun bieden, zolang je ook jezelf kunt dragen.

Dat is eigenlijk ook in fysieke zin een belangrijk principe in Contact-Impro:
je kunt op elkaar steunen, of soms zelfs bovenop een ander kort even vliegen, maar je zult ook jezelf moeten dragen en een veilige landing paraat hebben.
Mooi hè!

Fysieke veiligheid

Het opzoeken van fysieke grenzen en jezelf daarbij uitdagen kan heel leuk zijn. En hoewel de docent zijn best doet om een veilige setting voor iedereen te bieden, en de lessen zo op te bouwen dat de kans op ongelukken klein blijft, heeft deze geen oog voor alles en iedereen, en ook geen invloed op wat je zelf doet.

Zorg dat je niet risicovoller danst dan waar je zelf verantwoordelijkheid voor kunt dragen. Zowel voor je eigen veiligheid als voor de dansers om je heen.

In de lessen krijg je vele handvatten om wildere, of meer acrobatische dans veilig te houden.
Een erg belangrijke daarvan is het aanleren om de handen van je partner niet vast te grijpen, zodat die zichzelf altijd kan opvangen. Want zonder heel erg veel Contact-Impro ervaring kun je waarschijnlijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor een veilige landing van je partner. Dus beter maar die verantwoordelijkheid dan ook niet op je nemen.

Lees ook de disclaimer.